Ψυχολογώ




​​​''Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου' ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί
σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: «Δεν μπορώ να σταθώ, δεν
μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!»

Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι
από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλευτο,
δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.

Εγώ, ράτσα, άνθρωποι, γης, θεωρία και πράξη, Θεός, φαντάσματα από χώμα
και μυαλό, καλά για τις απλοϊκές καρδιές που φοβούνται, καλά για τις
ανεμογγάστρωτες ψυχές που θαρρούν πως γεννούνε.

Από που ερχόμαστε; Που πηγαίνουμε; Τι νόημα έχει τούτη η ζωή; φωνάζουν
οι καρδιές, ρωτούν οι κεφαλές, χτυπώντας το χάος.

Μια γλώσσα πύρινη είναι η ψυχή κι αγλείφει και μάχεται να πυρπολήσει τον
κατασκότεινο όγκο του κόσμου. Μια μέρα όλο το Σύμπαντο θα γίνει πυρκαγιά.

Πώς μπορείς να φτάσεις στο σπλάχνο της άβυσσος και να την καρπίσεις;
Αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί, δεν μπορεί να στριμωχτεί σε λόγια, να
υποταχτεί σε νόμους καθένας έχει και τη λύτρωση τη δική του, απόλυτα
ελεύτερος.

Διδασκαλία δεν υπάρχει, δεν υπάρχει Λυτρωτής που ν' ανοίξει δρόμο.
Δρόμος ν' ανοιχτεί δεν υπάρχει.

Καθένας, ανεβαίνοντας απάνω από τη δική του κεφαλή, ξεφεύγει από το
μικρό, όλο απορίες μυαλό του.''

Nίκος Kαζαντζάκης,
Ασκητική


Κατερίνα Μαυροειδή Κατσαμάτσα, Ψυχολόγος
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας & Ανθρωπίνων Σχέσεων